Sedište episkopije Srpske pravoslavne crkve, na zidovima starim osam vekova čuva neke od najvrednijih dometa srpskog fresko slikarstva. Iako su freske rađene u vizantijskom stilu koji nije dozvoljavao unošenje novina u način slikanja, mileševski slikari donose promene, daju duh i život freskama, i stvaraju unikatana dela vanvremenske lepote po kojima će Mileševa i „Beli anđeo“ postati svetski poznati.
I danas se ne zna sa sigurnošću da li su mileševski slikari bili Grci, ili Srbi školovani u velikim vizantijskim centrima. Ali, jedno je sigurno – ostavili su Srbiji i celom svetu nasleđe neprolazne vrednosti i lepote. Nasleđe koje vekovima čuva srpsku istoriju, tradiciju i kulturu kroz umetnost čiji je značaj nemerljiv, a lepota raskošna i vanvremenska.
O ovom manastiru možete čitati ovde: